Çünkü herkesin telefonunda kamera olan bir çağda yaşadığımıza göre 7 milyar insan yaşadığı dünyada en az 1 tane cin fotoğrafı ya da videosu görmemiz gerekirdi. Eğer bu varlıklar görülmez ise etkilerini görmemiz gerekirdi. Etkilerini de göremiyorsak olmadıklarına kanaat getirmek zorundayız.

Çünkü zorunluluk değil, kişiye kalmış bir seçimdir.

Çünkü insanlar insan olmalarından ötürü bazı "temel haklar"a sahiptir. Bu temel haklar hiçbir şart altında o kişiden alınamaz.

Düşünmeden konuşmak değil de "üstünkörü düşünüp konuşmak" diye bir şey vardır.

Zihinsel olarak yolculuk yapılabilir fakat maddesel olarak fotoğraf bir zaman makinesi sayılmaz.

Yoldan çıkmak için yoldan gitmemiz lazım gibi bir şey bu. Yoldan çıkmanın mantığı zaten yoldan gitmemektir. Sistemin dışına çıkabilmek için sisteme ihtiyacınız varsa çıkamamışsınız demektir.

Irkları tam olarak hangi şartlarda düşündüğümüzün belli olması gerekir. Başlangıçta bütün ırklar eşittir fakat yetenekli insanlara sahiplik yapan ırklar yarışta öne geçer. Yani keramet ırkta değil, insandadır.

Örnek verecek olursak herkesin yakışıklı/güzel olduğu bir dünya düşünelim. Eğer herkes yakışıklı/güzel olursa bu durum bizi diğer insanların üstüne çıkaracak bir özellik olmaz. Bu yüzden de bu özelliğimiz bizi mutlu etmez.

İnsan da bir hayvan olduğuna göre insanlar da hayvanlar da nankörlük yapabilir.

bir şeye inanmamak için önce o şeyin ne olduğunu bilmek gerekir. Yeri gelir (ki çoğu zaman bu böyledir) dine inananlardan daha fazla bilirler dini.