kendine göre ölmenin güzel olduğunu düşünen bu insanı toplum ahlaksız (günümüzde, aklı başında olmayan, psikolojisi bozuk gibi) ele alacaktır.
"Bugün çekiyoruz, ama yarın yüzümüz gülecek" düşüncesi ile geçirilen ömür tesellisini içinde barındırır, umut eden insan kendinde yaşama gücü bulur. Bunların anlamsız olduğu yerde ise en basitinden ölmek isteyen bir insan ahlak ve toplum kuralları tarafından rencide edilir.
Kişinin ahlak anlayışı topluma göre şekillenmiş olmalıdır aksi halde mutlu olması imkânsızdır. Toplum için, fayda için yaşayan insan toplum kurallarına göre kendini yönlendirir. Bu kuralları sorguladığında aslında geçici bu görevlerin geçici bir amaç için olduğunu fark edecektir.
Bu bilinmezlik içinde kendi yerini bulamayan insan her zaman acı ve üzüntü ile beslenir. Bu anlamsızlık içinde sosyal hayatın kendisi bile anlamsızlaşır.
Sadece duyulan ama hicbir zaman tabiatta gerçekleşmiyecek olan daha iyi bir dünya fikrini hayal ederek yaşar insan. Şu an yaşadığımız sıkıntılı, usandığımız dünya ile karşılaştırdığımızda bu büyük hayalin gerçek şeyleri oyalabilecek mutlu bir fikirden başka bir şey olduğunu pek kestiremez.
Zenon Paradoksu sonsuzdur. Aslında bu bilgiye göre kişi A noktasından B noktasına asla varamayacaktır. Fizik kurallarına göre bu mümkündür çünkü biz fizik kurallarının geçerli olduğu bir evrende yaşıyoruz fakat matematik fizik aynı şekilde ele alınamaz, bahsettikleri sonsuzluklar çok farklıdır.