TC yasalarına göre erkeklerin askere gitmek zorunda olmaları cinsiyete dayalı ayrımcılıktır.
Biyolojik olarak erkeklikle özdeşleştirilen belli özellikleri taşıyor olmak ölüm tehlikesi de içeren ve emirlere uymanın zorunlu olduğu bir işi yapmaya zorunlu tutulmak için bir gerekçe olarak gösterilmektedir.
Bu durum cinsiyete dayalı bir ayrımcılık olmakla birlikte çözümü herkesin bu zorunluluğa sahip olması değil, hiç kimsenin böyle bir zorunluluğu olmaması olacaktır.
Zaten zorunluluğun hitap ettiği hedef kitle ile böyle bir zorunluluğun varlığının gerekliliği birbirinden farklı konulardır.
Cinsiyetçi düşünce biçimi değişmediği sürece herkes asker olsa bile askerlik cinsiyetçiliği sürdüren bir kurum olacaktır. Örneğin Kobane direnişinde birlikler yine kadın (YPJ) ve erkek (YPG) olarak ayrılmıştır. Bu ayrımda fiziksel ve zihinsel beceriler değil alakasız olarak cinsiyet esas alınmıştır.
Biyolojik olarak kadınlıkla özdeşleştirilen bireylere atfedilmiş bir 'güçsüzlük' nitelemesi vardır ve askerlik bu bakımdan da ikili cinsiyet algısını ve bunlardan birinin diğerinden üstün olduğu fikrini desteklemektedir.
Güçlülük ve üstünlük kavramlarının birbiriyle yakın ilişkide olduğu kurgusu askerliğin içerdiği cinsiyetçilikten daha farklı bir toplumsal sorundur.